Część I - osnowa i wątek
Rozważania na temat osnowy i wątku wypada zacząć od tego, czym w ogóle jest tkanina. Otóż tkaniną nazywamy płaski wyrób włókienniczy, powstały wskutek przeplatania ze sobą według określonego porządku dwóch układów nitek. Te układy nitek to właśnie osnowa i wątek, pozostające względem siebie w stosunku prostopadłym. Nitka osnowy to ta, która biegnie wzdłuż tkaniny, równolegle do jej fabrycznego brzegu – mówiąc prościej – tego, który nie strzępi się. Wątek z kolei to nitka prostopadła do nitki osnowy, a więc biegnąca w poprzek. Wzdłuż wątku tniemy tkaninę w sklepie.
Schemat przedstawia jeden z najbardziej popularnych układów nitek osnowy i wątku, w którym nitka wątku przebiega na przemian raz pod nitką osnowy, raz na niej.
Możliwość kombinacji układów nitek osnowy i wątku jest niezliczona. Każdą taką kombinację nazywamy splotem tkackim, który wpływa bezpośrednio na wygląd tkaniny. Nie bez znaczenia pozostaje także liczba nitek osnowy i wątku wykorzystana w danym splocie – gęstość nitek wpływa znacząco na przepuszczalność
i elastyczność tkaniny.
Splot przedstawiony na powyższym zdjęciu nazywamy splotem płóciennym, który ze względu na największą ilość miejsc krzyżowania się osnowy i wątku uważany jest za jeden z najmocniejszych.
Szerzej o splotach tkackich w kolejnej części naszego tekstylnego niezbędnika.
Część II - rodzaje splotów
Splotem tkackim nazywany jest określony porządek przeplatania się ze sobą nitek osnowy i wątku. Najmniejsza liczba nitek osnowy i wątku, po której porządek przeplatania obu układów nitek w tkaninie powtarza się, nazywa się raportem splotu.
Każda nitka osnowy tworząc splot przechodzi na przemian nad i pod określoną liczbę nitek wątku.
Jeżeli nitka osnowy przechodzi górą, to odcinek ten tworzy pokrycie osnowowe. Jeżeli natomiast na pewnym odcinku wątek pokrywa osnowę, to odcinek ten tworzy pokrycie wątkowe.
Sploty tkanin dzieli się na następujące grupy:
1) sploty zasadnicze,
2) sploty pochodne.
W splocie zasadniczym każda nitka ma w raporcie tylko jedno pokrycie osnowowe wśród wątkowych lub tylko jedno pokrycie wątkowe wśród osnowowych. Do splotów zasadniczych zalicza się sploty: płócienny, skośne i atłasowe.
Splot płócienny
W splocie tym nitka wątku przebiega kolejno pod jedną i nad jedną nitką osnowy. Splot płócienny nadaje tkaninie gładką powierzchnię i pewną sztywność. Wygląd lewej i prawej strony tkaniny jest jednakowy. Splot ten stosuje się do wyrobu tkanin, których wytrzymałość na wyciąganie i wyszarpywanie nitek powinna być duża, np. przeznaczonych na bieliznę, odzież sportową. Jest to splot najczęściej stosowany w tkactwie.
Schemat splotu płóciennego
Sploty satynowe i atłasowe
W splotach atłasowych, podobnie jak w skośnych, wątek przebiega nad lub pod większą liczbą nitek osnowy. Liczba nitek w raporcie wynosi co najmniej 5. Punkty przeplotu nitek osnowowych z wątkowymi nie tworzą ciągłych skośnych linii, lecz są rozproszone w określonym porządku i wobec tego mało widoczne, przez co powierzchnia tkaniny jest gładka i zależnie od połysku nitek mniej lub bardziej lśniąca.
Jeżeli w miejscach przeplotu osnowa pokrywa wątek, a pozostała powierzchnia splotu jest pokryta luźno leżącymi nitkami wątku, to taki splot nazywa się satynowym. Przy splocie satynowym po lewej stronie tkaniny występuje odpowiedni splot atłasowy i odwrotnie.
Sploty atłasowe i satynowe stosuje się przede wszystkim w tkaninach z nitek lśniących - z jedwabiu naturalnego, sztucznego i syntetycznego lub bawełny merceryzowanej. Splot atłasowy podkreśla bowiem połysk nitek. W tkaninach o splocie atłasowym można łączyć dwa rodzaje nitek, przy czym cenniejszą z nich uwidacznia się po prawej stronie tkaniny.
Schemat splotu atłasowego
Część III - wpływ splotu na parametry tkaniny
Rodzaj zastosowanego splotu wpływa na wytrzymałość tkaniny, wygląd jej powierzchni, sposób układania się i inne właściwości. Im więcej występuje w splocie punktów przewiązań osnowy z wątkiem tym tkanina wykazuje większą wytrzymałość na rozciąganie.
Spośród kilku tkanin wykonywanych z tych samych nitek i o tej samej gęstości, ale o różnych splotach najbardziej wytrzymała na rozciąganie jest tkanina o splocie płóciennym, najmniej wytrzymała - o splocie atłasowym. Jednocześnie jednak tkanina o splocie płóciennym jest w użytkowaniu mniej odporna na przecieranie.
Im dłuższe pozostają w splocie odcinki nitek nie przewiązanych, tym powierzchnia tkaniny jest gładsza i z większym połyskiem (odbite promienie światła ulegają mniejszemu rozproszeniu). Powierzchnię taką dają sploty atłasowe. Sploty o rzadko rozmieszczonych punktach przewiązań osnowy z wątkiem nadają tkaninom miękki chwyt oraz łatwość układania się. Przy użyciu różnych splotów złożonych, np. przy zastosowaniu splotu o dwóch wątkach, można znacznie zwiększyć wytrzymałość tkanin na rozciąganie, ich grubość oraz właściwości termoizolacyjne.
Część III - ważne termin
Sanforyzacja (wykurczanie,dekatyzacja) - jeden z procesów wykańczania tkanin (m.in.bawełnianych, lnianych), który polega na przepuszczeniu tkaniny przez odpowiednią maszynę, składającą się m.in. z podgrzewanego bębna oplecionego gumą (na którym następuje właściwe wykurczenie materiału) oraz urządzeń pomocniczych, prostujących i stabilizujących tkaninę. Sanforyzacja powoduje zmniejszenie rozciągliwości tkanin w trakcie normalnego ich użytkowania. Nazwa procesu pochodzi od imienia amer. wynalazcy tego procesu: Sanford L. Cluett.
Merceryzacja, uszlachetnianie przędzy (również tkaniny) bawełnianej polegające na oddziaływaniu na nią roztworem wodorotlenku, np. sodowego. Merceryzacja zwiększa wytrzymałość na rozerwanie, ułatwia barwienie oraz nadaje charakterystyczny połysk.
Część IV - jak dobrać właściwy rozmiar prześcieradeł, poszew oraz poszewek
Prześcieradła
Prześcieradła hotelowe jakie oferujemy to produkty bez gumki. Taka opcja wynika z faktu, iż prześcieradła z gumką bardzo trudno wymaglować.
W przypadku prześcieradła bez gumki ważne jest aby było ono na tyle duże aby można je było podwinąć pod materac. Daje to gwarancję, iż podczas snu prześcieradło nie zsunie się z materaca.
Materace hotelowe mają zazwyczaj wysokość około 15 do 20cm. Oznacza to, że prześcieradło powinno być większe od materaca o około 20cm po każdej stronie. Zapewni to możliwość jego idealnego ułożenia na materacu, zakrycia jego boków oraz podwinięcia pod materac.
Dla przykładu na materac o wymiarach 80 lub 90*200cm proponujemy prześcieradło 150*240cm. Taki wymiar prześcieradła zapewni, iż będzie ono wyglądało bardzo estetycznie na łóżku ale też zapewni komfort snu.
Na materac o wymiarach 160*200cm proponujemy odpowiednio prześcierdło 220*240cm.
Część V - symbole konserwacji tkanin
